วันที่ 12/07/56
เวลา 08.30 - 11.00
เรียนเรื่อง
ของที่ชอบ โดราเอมอน
เพราะเป็นตุ๊กกระตาที่ชอบ ตอนเด็กๆ พ่อจะชอบซื้ออะไรที่เกี่ยวกับโดราเอมอนให้หมด ทุกวันนี้ก็ยังใช่อยู่แต่อาจจะน้อยลงเพราะโตแล้ว แต่ก็ยังรักยังชอบโดราเอมอนเหมือนเดิม
ภาษาทุกภาษาย่อมมีองค์ประกอบของภาษา โดยทั่วไปจะมีองค์ประกอบ 4 ประการ คือ
นัก
ภาษาศาสตร์จะให้ความสำคัญของเสียงพูดมกกว่าตัวเขียนที่เป็นลายลักษณ์อักษร
เพราะภาษาย่อมเกิดจากเสียงที่ใช้พูดกัน
ส่วนภาษาเขียนเป็นสัญลักษณ์ที่ใช้แทนเสียงพูด
คำที่ใช้พูดจากันจะประกอบด้วยเสียงสระ เสียงพยัญชนะและเสียงวรรณยุกต์
แต่บางภาษาก็ไม่มีเสียงวรรณยุกต์ เช่น บาลี สันสกฤต เขมร อังกฤษ
พยางค์
เป็นกลุ่มเสียงที่เปล่งออกมาแต่ละครั้ง จะประกอบด้วย เสียงพยัญชนะ เสียงสระ
และเสียงวรรณยุกต์ จะมีความหมายหรือไม่มีความหมายก็ได้
พยางค์
แต่ละพยางค์จะมีเสียงพยัญชนะต้น ซึ่งเป็นเสียงที่อยู่หน้าเสียงสระ
พยางค์ทุกพยางค์จะต้องมีเสียงพยัญชนะต้น เสียงสระ และเสียงวรรณยุกต์
บางพยางค์ก็อาจมีเสียงพยัญชนะสะกดประกอบอยู่ด้วย เช่น
ส่วน
คำนั้นจะเป็นการนำเสียงพยัญชนะ เสียงสระ และเสียงวรรณยุกต์มาประกอบกัน
ทำให้เกิดเสียงและมีความหมาย
คำจะประกอบด้วยคำพยางค์เดียวหรือหลายพยางค์ก็ได้
ประโยค
เป็นการนำคำมาเรียงกันตามลักษณะโครงสร้างของภาษาที่กำหนดเป็นกฎเกณฑ์หรือ
ระบบตามระบบทางไวยากรณ์ของแต่ละภาษา และทำให้ทราบหน้าที่ของคำ
(1) ความหมายตามตัวหรือความหมายนัยตรง เป็นความหมายตรงของคำนั้นๆ เป็นคำที่ถูกกำหนดและผู้ใช้ภาษามีความเข้าใจตรงกัน เช่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น